Honden vinden het geweldig om ergens naar te zoeken én om het te vinden!
Zelf mocht ik van de week ervaren hoe het is om iets niet te kunnen vinden. Nadat ik op drie verschillende, voor de hand liggende, plekken had gekeken en het voorwerp daar niet aantrof, voelde ik een kleine ergernis in me opkomen.
Dat kwam vooral omdat ik haast had en het ding dat ik zocht mee moest nemen. Dus ik zocht vlug verder, en die kleine ergernis nam al snel een andere vorm aan.
Doordat ik haastig ging zoeken, dacht ik minder logisch na over de plekken waar ik keek. Dit leverde dus ook niet het object op waar ik nog steeds naar zocht.
Ik merkte dat mijn gevoel van ergernis veranderde in frustratie. Ik moest het ding NU vinden, en ik moest NU weg. En wat als ik het niet vond?
Net toen ik dacht ‘dan ga ik maar zonder en zoek ik morgen wel verder…’ viel mijn oog op het naarstig gezochte ding. Hè, hè, wat een opluchting. Alsof er een enorme last van mijn schouders viel. Ik kon met het voorwerp op pad. En ik was nog op tijd ook.
Doordat ik niet 1-2-3 vond wat ik zocht, begon er iets in me te groeien, eerst ergernis en later frustratie. Ik werd er niet gezelliger door en voelde me gespannen en gehaast. Daardoor werd mijn zoekvermogen minder logisch en nog minder succesvol.
hoe ervaren onze honden dit?
Hoe zou dat voor onze honden zijn als zij met zoekwerk of een snuffelactie bezig zijn?
Zouden onze honden druk ervaren als ze iets niet vlot kunnen vinden?
Herken jij het als je hond een zoekopdracht moeilijk of echt té moeilijk vindt?
Hoe begeleid jij je hond daar dan bij?
De meeste honden genieten zo enorm van het zoeken en snuffelen dat ze er letterlijk uren mee door kunnen gaan. Dus de activiteit op zich zal hun niet ergeren, ze beleven er gewoonlijk veel plezier aan.
Maar hoe is dat als wij, als begeleider van onze hond, een te moeilijke oefening toch met een mooie verwijzing willen afronden?
Zetten wij dan té veel druk op onze hond? En hoe gaat onze hond daar dan mee om?
Ik ken honden die door blijven gaan totdat…. en dat is gelijk ook hun valkuil. Ze blijven maar zoeken en zoeken en worden minder effectief door vermoeidheid en door het uitblijven van succes. Herkenbaar.
Ook zijn er honden die steun gaan zoeken bij hun begeleider. Dan is het voor ons mensen duidelijk dat er hulp gevraagd wordt zodat we die op een passende manier kunnen bieden.
Van mij mag een zoekactie altijd succesvol afgerond worden. Als dat na de enthousiaste en doortastende inzet van je hond, niet lijkt te lukken, pas de oefening dan zo aan dat er toch een vondst gedaan wordt en er een fijne beloning voor de hond op volgt.
Op veel succesvolle zoekacties voor honden…. en mensen 😉